سن تنها خوابیدن کودک

یک مطالعه جدید نشان می دهد نوزادان شب ها کمتر می خوابند و زمانی که در اتاق والدین خود بعد از 4 ماهگی می خوابند ، به مدت طولانی تری می خوابند. همچنین والدین به احتمال زیاد به شیوه های ناایمن خواب مانند آوردن فرزند خود به رختخواب یا ترک بالش ، پتو یا حیوانات پر شده با نوزاد هنگامی که نوزاد اتاق خود را می گذارد ، بیشتر روی می آورند.

به نظر می رسد این یافته ها با توصیه های آکادمی اطفال آمریکا در مورد خواب سالم نوزادان مغایرت دارد و باعث ایجاد سردرگمی بیشتر در والدینی می شود که سعی می کنند امن ترین و در عین حال عملی ترین و واقعی ترین مکان را برای خواب نوزادان خود انتخاب کنند.

AAP به نوزادان توصیه می کند "در حالت ایده آل برای یک سال ، اما حداقل به مدت شش ماه" در اتاق والدین خود ، اما نه در تختخواب ، به منظور کاهش خطر ابتلا به سندرم مرگ ناگهانی نوزاد (SIDS) استفاده کنند. بر اساس اعلام مراکز کنترل و پیشگیری از بیماریها ، در سال 2015 تقریباً 3700 نوزاد به دلایل مرتبط با خواب جان خود را از دست دادند ، از جمله 1600 مورد از SIDS.

اگرچه این توصیه از نظر فنی سالها بخشی از سیاست AAP بوده است ، اما تا ماه اکتبر گذشته ، زمانی که توصیه های جدید منتشر شد ، به دلیل بیان سیاست ، تا حد زیادی نادیده گرفته شد.

در آن زمان ، برخی از پزشکان متخصص اطفال شواهد موجود در پشت آن را زیر سوال بردند. یان پل ، نویسنده اصلی مطالعه جدید که دوشنبه در Pediatrics منتشر شد ، در میان شکاکان بود.

پل می گوید: "برای آکادمی مهم است که شواهد قوی داشته باشد و فقط نظر متخصصان برای توصیه های ما وجود نداشته باشد زیرا این دستورالعمل ها بر عملکرد و سلامت والدین و سلامت کودکان تأثیر می گذارد." "یکی از دلایلی که ما می خواستیم این موضوع را بررسی کنیم این است که شواهد واقعاً برای 6 تا 12 ماه ضعیف است. من فکر می کنم در تمایل شدید [آکادمی] برای جلوگیری از تک تک موارد SIDS ، آنها داده ها را با دیدی مغرضانه بررسی کرده اند. . "

پل داده های 230 خانواده را که در یک کارآزمایی تصادفی و کنترل شده تا 2 سال شرکت کرده بودند ، تجزیه و تحلیل کرد. نیمی از مادران تشویق شدند که تنها خوابیدن کودک را در 3 ماهگی به جایی که کودک در 1 سالگی بخوابد ، انتقال دهند. نیمی دیگر مشاوره فشرده ای در مورد کاهش خطر ابتلا به SIDS دریافت کردند ، که در آن پرستاران از خانه بازدید کردند و بازخورد خاصی در مورد بهبود ایمنی محیط خواب ارائه کردند.

درصد نوزادانی که در اتاق والدین خود در سن 4 و 9 ماهگی می خوابند ، با این حال ، بین گروه ها متفاوت نیست. بیش از نیمی از نوزادان در 4 ماهگی در اتاق خود خوابیده بودند و کمی بیش از یک چهارم آنها بین 4 تا 9 ماهگی مستقل خوابیده بودند.

و نوزادانی که بعد از 4 ماه در اتاق خود می خوابیدند ، به طور کلی مدت بیشتری می خوابیدند. نوزادان نه ماهه ای که در اتاق مشترک به سر می بردند به طور متوسط ​​9.75 ساعت در شب می خوابیدند ، در حالی که برای کسانی که 4 ماهگی تنها شروع به خواب کردند 10.5 ساعت و برای کسانی که بین 4 تا 9 ماهگی شروع به خواب تنها کردند 10 ساعت بود.

دستورالعمل های جدید واقعیت را تصدیق می کند: نوزادان در تخت مادر می خوابند
تنها خوابیدن کودک بعد از 4 ماهگی، مدت زمان طولانی تری می خوابیدند: 9 ساعت در مقایسه با 8.3 ساعت برای نوزادانی که بین 4 تا 9 ماه در اتاق والدین خود خوابیده بودند و 7.4 ساعت برای کسانی که پس از 9 ماه در اتاق والدین بود به سر می بردند.

در سن 2.5 سالگی ، همه کودکان به طور مشابه به میزان روزانه خوابیده بودند ، اگرچه کسانی که از اتاق والدین خود تا 9 ماهگی استفاده می کردند ، 45 دقیقه کمتر در شب می خوابیدند.

با توجه به این یافته ها ، پل نگران عواقب ناخواسته تشویق والدین به نگه داشتن فرزندان در اتاق والدین خود تا 1 سالگی است.

منبع:familico.ir